Dalkan, “Eğitimden istihdama, sağlık hizmetlerinden sosyal haklara kadar birçok alanda engelli bireyler göz ardı edilmekte ve sistematik bir ayrımcılıkla karşı karşıya kalmaktadır. Bu durum, yalnızca bireysel hak ihlali değil, aynı zamanda toplumsal vicdanın zayıflığını gösteren bir tablodur” ifadelerini kullandı.
Erişilebilirlik konusundaki eksiklere işaret eden Dalkan, kamu binaları, toplu taşıma araçları ve şehir altyapılarının engelli bireylerin ihtiyaçlarına uygun şekilde düzenlenmediğini, bu durumun engellilerin günlük yaşamlarını zorlaştırdığını, onları toplumsal hayattan izole ettiğini kaydetti.
Sağlık hizmetlerine erişimin de sorun teşkil ettiğini belirten Dalkan, özellikle engelli bireylerin ihtiyaç duyduğu özel sağlık hizmetleri, sağlığa erişim ve ihtiyaç duyulan cihazların sigorta kapsamı yetersiz ve yüksek maliyetler nedeniyle ulaşılamaz durumda olduğunu dile getirdi.
“Bu, engelli bireyleri daha da kırılgan ve sağlığı erişemez bir duruma itmektedir” diyen Dalkan, devletin, engelli bireylere yönelik politikaları yalnızca destek kavramıyla değil, bir hak meselesi olarak ele alması gerektiğini ifade etti.
Engelli bireylerin sosyal yardımlara muhtaç bireyler olarak değil, eşit vatandaşlar olarak görülmesi gerektiğini söyleyen Dalkan, “Bugüne kadar verilen sözler yalnızca sembolik kalmış ve somut değişim sağlanmamıştır. Engelli bireylerin yaşam kalitesini artırmak toplumun sorumluluğu olduğu kadar, devletin anayasal görevidir. Unutmayalım, bir toplumu güçlü kılan, en kırılgan, dezavantajlı bireylerine ne kadar sahip çıktığıdır” ifadelerini kullandı.