DÜNYANIN KAYIP SEKİZNCİ KITASI: ZELANDİYA
Yeni Zelanda Kraliyet Araştırma Enstitüsü'nden (GNS Science) bilim insanları yaptıkları yeni araştırmalar sonucunda Zelandiya'nın sınırlarını ilk kez ortaya koydu. Dünyanın kayıp sekizinci kıtası olarak adlandırılan Zelandiya, ilk olarak Yunan filozof Aristoteles, astronom Batlamyus ve coğrafyacı Eratosthenes'in tarif ettiği hayali bir kıtaydı.
Ardından 1642 yılında Hollandalı kaşif Abel Tasman, Zelandiya'yı bulmak için yola çıkmış fakat günümüzdeki Yeni Zelanda'yı keşfetmişti. Zelandiya'nın keşfedilmesi ise tam 375 yıl sürdü.
ZELANDİYA'NIN İLK KEZ YÜZEY ALANI HESAPLANDI
Zelandiya'nın yüzde 94'ü günümüzde sular altında. Bilimsel araştırma
Tectonics dergisinde yayımlandı. Çalışma için okyanusun altından çıkarılan kaya örnekleri kullanıldı. Araştırma sonucunda kıtanın tam yüzey alanı ilk kez hesaplandı ve beş milyon metrekare olduğu bulundu.
ZELANDİYA'NIN KÖKENİ 200 MİLYON YIL ÖNCESİNE DAYANIYOR
Sekizinci kıta Zelandiya'nın kökenleri yaklaşık 200 milyon yıl önce parçalara ayrılmaya başlayan ve antik süper kıta Gondvana'ya kadar dayanıyor. Zelandiya'nın Gondvana'dan 80 milyon yıl önce ayrıldığı tahmin ediliyor. Komşuları olan Antarktika ve Avustralya'dan daha erken sular altında kaldı.
Kıtanın suyun üzerinde kalan bölümü Yeni Zelanda, Fransa'ya bağlı Kalendonya, Lord Howe Adası ve doğusundaki volkanik Ball's Pyramid adası.
ZELANDİYA'NIN ÇOK GERİLDİĞİ İÇİN BATTIĞI DÜŞÜNÜLÜYOR
Zelandiya'nın varlığına dair ilk gerçek ipuçları İskoç Doğa Bilimci Sir James Hector tarafından toplandı. James Hector incelemeleri sonucunda Zelandiya'nın yer kabuğunu ikiye ayrıyor. Kıtasal kabuk genellikle 40 km derinlikte ve kalınlığı 10 km civarında. Zelandiya'nın tüm kıtalar gibi sürüklendiği ancak çok gerildiği için battığı düşünülüyor.
Bilim insanları kabuğunun kalınlığı ve kayaların türüne bakarak Zelandiya'nın kıta olduğunu söylüyor. Eğer Yeni Zelanda'nın büyük bir kıtanın parçası olduğu kanıtlanırsa sınırları altı katına çıkabilir. Fotoğrafta Zelandiya'nın en yüksek zirvesi Cook Dağı görülüyor.
